Słońce powoli wznosiło się nad Warszawą roku 2042, a Aleksandra budziła się w swoim inteligentnym mieszkaniu. Delikatne światło imitujące wschód słońca i zapach świeżo parzonej kawy z automatycznego ekspresu sprawiły, że rozpoczęła dzień z uśmiechem.

Jej praca jako koordynatora miejskich ogrodów wertykalnych dawała jej wiele satysfakcji. Dzięki nowoczesnym technologiom, budynki w całej Europie zamieniły się w zielone przestrzenie, produkujące tlen i żywność. Miasta były pełne drzew i parków, a transport autonomiczny sprawił, że powietrze było czyste, a ulice ciche.

Aleksandra wsiadła do lekkiego, elektrycznego pojazdu miejskiego, który działał w systemie współdzielenia. Po drodze czytała wiadomości: kraje Unii Europejskiej osiągnęły zerową emisję dwutlenku węgla, a nowa technologia fuzji jądrowej zapewniała tanie i czyste źródło energii.

Po pracy spotkała się z przyjaciółmi w lokalnej kawiarni, gdzie drukowane w 3D roślinne przekąski smakowały jak najlepsze dania sprzed lat. Rozmawiali o przyszłości, która wreszcie była pełna optymizmu – Europie udało się stworzyć społeczeństwo zrównoważone, innowacyjne i szczęśliwe.