In 2040 zou ik willen dat de manier waarop we omgaan met voedsel en publieke ruimte fundamenteel is veranderd. Een ideaal beeld dat ik voor ogen heb, gebaseerd op de projecten waar ik aan werkt, zoals Fruitstraat Gent, is dat steden volledig zijn omgetoverd tot groene, eetbare landschappen.

In deze toekomst zijn steden niet alleen functionele woonruimtes, maar ook productieve ecosystemen waar fruitbomen, groenten en kruiden weelderig groeien in straten, pleinen en parken. Iedereen heeft toegang tot gezond en lokaal voedsel dankzij de talloze commons zoals gemeenschappelijke tuinen en fruitbomen, waar bewoners vrij toegang hebben om te plukken. Het idee van een korte en duurzame voedselketen is volledig ingebed in het stedelijk leven: mensen oogsten hun eigen voedsel of kopen het direct bij buurtcoöperaties, zonder de tussenkomst van vervuilende, lange distributieketens.

Daarnaast is er een breed besef van het belang van gemeenschap en participatie. Speculative design-projecten zijn niet langer alleen een niche, maar hebben een centrale rol gekregen in het vormgeven van de stedelijke ontwikkeling. Bewoners worden actief betrokken in het ontwerpen van de toekomst van hun stad, waarbij participatie en engagement de kern vormen van beleidsbeslissingen. Elk stadsdeel heeft zijn eigen projecten en experimenten die constant bijdragen aan de verbetering van de leefomgeving, zowel op sociaal, economisch als ecologisch vlak.

Dit toekomstbeeld zou resulteren in een gezondere, hechtere en veerkrachtigere samenleving waarin mensen niet alleen een band hebben met elkaar, maar ook met de natuur en het voedsel dat ze consumeren.